Położona w północnej części, bogatego architektonicznie, śródmieścia, wschodnia przecznica ul. Gdańskiej, jest jedną z najpiękniejszych i najbardziej stylowych XIX-wiecznych ulic Bydgoszczy o charakterze rezydencjonalnym. Została zabudowana w latach 1896-1904 luksusowymi i bogato zdobionymi kamienicami w stylu secesji, eklektyzmu z motywami neobaroku, neorenesansu i neogotyku. Na tej ekskluzywnej wówczas ulicy zamieszkiwali przedstawiciele wyższych warstw społecznych - urzędnicy pruskiej administracji, przedsiębiorcy, oficerowie, lekarze. W zabudowę zaangażowana była śmietanka architektów związanych z Bydgoszczą – Fritz Weidner, Józef Święcicki, Karl Bergner, Paul Bӧhm czy też Rudolf Kern. Miejsce zaliczane jest dziś do najciekawszych architektonicznie ulic w Bydgoszczy, które oddają ducha „bydgoskiej secesji” z okresu fin de siecle`u. Formami zdobniczymi budynków są m.in. maszkarony, hermy, herby, elementy ukrytej symboliki, noszące różne przesłania i alegorie, np. narożna figura halabardnika na kamienicy nr 22, personifikacje Dnia i Nocy (nr 9), symbole Statku-Korabu i Nadchodzącej Nocy (nr 11). Ulica sąsiaduje z secesyjnymi willami przy ul. Gdańskiej (Willa Blumwego i Willa Flora) oraz z Dzielnicą Muzyczną
Galeria
