Rzeźba Łuczniczki

Niegdyś stała na placu Teatralnym, obok nieistniejącego już Teatru Miejskiego, budząc oburzenie co bardziej pruderyjnych bydgoszczan. Dziś posąg „Łuczniczki”, wyniesiony do roli jednego z symboli Bydgoszczy, dumnie wznosi się przed Teatrem Polskim w parku im. Jana Kochanowskiego. Posąg pięknej sportsmenki to jedno z ostatnich dzieł berlińskiego artysty Ferdynanda Lepckego. Prezentowany był na wystawach w Berlinie i Monachium, a bydgoszczanie mogli podziwiać pomniejszoną wersję rzeźby na lokalnej wystawie w 1910 r. Wywołała ona tak pozytywne reakcje, że bydgoski bankier żydowskiego pochodzenia Lewin Louis Aronsohn sfinansował sprowadzenie oryginału do Bydgoszczy. 18 sierpnia 1910 r. „Łuczniczka” została uroczyście odsłonięta na placu Teatralnym. Rzeźba nagiej kobiety napinającej łuk budziła jednak kontrowersje. Rozpoczęła się batalia o przeniesienie „gorszącej” figury w mniej eksponowane miejsce. Wszelkie próby kończyły się fiaskiem do momentu, gdy uznano jej sąsiedztwo za nieodpowiednie dla przyszłego pomnika Wdzięczności Bohaterom Armii Czerwonej. Takowy jednak nie powstał, niemniej w 1960 r. „Łuczniczka” przeniosła się, by jak niegdyś strzec teatru w jego nowej lokalizacji. Z okazji 667 urodzin miasta, przypadających w 2013 r., pod Operą Nova stanęła „Łuczniczka Nova”, dynamiczna i zmysłowa rzeźba, będąca symbolem rozwoju i zmian zachodzących w Bydgoszczy.