Ruiny zamku w Złotorii

W XIV w. z polecenia króla Kazimierza Wielkiego w Złotorii wybudowano zamek, w celu ochrony granicy Królestwa Polskiego z państwem krzyżackim. Burzliwe były jego losy. Przez lata na przemian był on to w rękach polskich, to krzyżackich. W 1411 r. w Złotorii podpisano I pokój toruński, na mocy którego ziemia dobrzyńska z zamkiem wróciła do Korony, a Krzyżacy zobligowani zostali do wypłaty kontrybucji za zniszczony zamek. To jednak nie nastąpiło… Po II pokoju toruńskim, w 1466 r., kiedy to granica z państwem zakonu krzyżackiego przesunięta została na północ, zamek w Złotorii utracił swoje strategiczne znaczenie. Dziś jego skromne ruiny stoją samotnie na prawym brzegu Wisły, przy ujściu do niej rzeki Drwęcy, tworząc malowniczą scenerię. Co ciekawe zamek zapisał się na kartach polskiej literatury. Henryk Sienkiewicz wybrał go na miejsce śmierci matki Danusi w „Krzyżakach”, a Józef Ignacy Kraszewski zamieścił literacki opis oblężenia zamku w powieści „Biały Książę”.